G'day lieve meereizende thuisblijvers,

Wat gezellig dat jullie nog altijd met ons meereizen! Hopelijk is alles goed in Nederland, maar aan de berichtjes te zien is dat wel het geval!
Sinds het vorige bericht hebben we voor ons gevoel (en het is ook best wel zo) al een behoorlijk eind afgelegd. Als we op de kaart kijken krijgen we het tegenovergestelde gevoel. Australië en dan meer specifiek West Australië is groot, heel groot. Op deze afstanden kan je je eigenlijk niet instellen, deze moet je ervaren; een hele dag in de auto zitten en op de overzichtskaart misschien een centimeter verder zijn gekomen. Gelukkig is West Australië inderdaad zoals de Ozzies zelf zeggen ‘Absolutely Beautiful' en kijken we onze ogen uit. Daar komt nog bij dat de Australiërs ongelooflijk gastvrij en vriendelijk zijn.

Goed, wat hebben we ondertussen precies uitgespookt. Na 2 onwijs gezellige dagen bij Ian te hebben gelogeerd, (incl. Green Tai Curry 's avonds op de bbq en 's ochtends de worstjes) verlieten we opgewarmd en wel Fremantle (oftewel Freo). Ook waren we goed uitgerust, we zijn namelijk met Ian mee geweest naar Yoga. Jeroen was een natuurtalent moet ik zeggen, wat zijn wij Nederlanders buitengewoon soepel.
Nog geen uur rijden ten noorden van Perth hebben we het Yanchep NP bezocht. Wanneer je hier bent voelt het al of je kilometers weg van de bewoonde wereld bent. In het NP hebben we een mooie wandeling gemaakt en naast de vele ‘White- tailed Black Cockatoo's', koala's gezien! De meeste koala's zaten heel lief in de bomen te slapen, maar er waren er ook 2 heel actief en deze gaven een mooi koala showtje weg. Aan het eind van de middag hebben we de Pinnacles bij Cervantes bezocht. Deze Pinnacles zijn limestone pilaren (de ontstaansgeschiedenis hiervan zal ik je besparen) en deze Pinnacles beslaan een aardig groot gebied waar je met een track doorheen kan rijden. Op de heenweg bijna een kangaroe aangereden, maar de drivingskills van Joep hebben de kangaroe gelukkig van zijn ondergang gered.
De volgende dag zijn we via de kustweg naar Northampton gereden. Onderweg zijn we in Geraldton naar het Western Australian museum geweest. Het museum gaf een duidelijk overzicht van de geschiedenis van West Australië en van de huidige situatie qua flora en fauna. Wat voor ons Dutchies de aanvankelijk trekpleister was, is dat in het museum overblijfselen van de Batavia tentoongesteld zijn. Op de kliffen van de hedendaagse ‘Batavia Coast' (rara waar dankt deze zijn naam aan) zijn namelijk verschillende VOC schepen op de klippen gelopen, waaronder de Batavia. Onderweg langs de Batavia Coast kwamen we dan ook verschillende keren Nederlands klinkende namen tegen, zoals de ‘Zuytdorp kliffen en NP, de Dirk Hartogh eilanden en de Dordrecht street. Toch best grappig. Zoals gezegd sliepen we dus in Northampton, een Historical National Heritage stadje. Het leek hier inderdaad of de tijd had stilgestaan en of je zo een wild west movie ingelopen was. 's Avonds konden we bij een groep roadworkers aansluiten bij het kampvuur. Wat een figuren, erg mooi.
Onze weg vervolgde vanaf Northampton naar het Kalbarri NP, een geweldig mooi park met aan de kust ruige kliffen en in het binnenland indrukwekkende kloven. Totaal hebben we 2 dagen in het park doorgebracht, vele lookouts bekeken (Natural bridge, the Zbend, natural island, natural window, hawks head, Ross Graham lookout) en een mooie wandeling gemaakt. In Kalbarri hadden we een boekje met gratis ‘campings' (lees: parkeerplaatsen, rest areas etc.) in North West Australia gekocht, dus 's avonds konden we voor zero $$ neerstrijken op een 24h rest area, naast een rivier en weg van de snelweg! Joep blijkt een geweldige kampvuurmaker te zijn (hij wist dat al, ik nog niet), dus het was nog lekker warm ook. Zo zonder omgevingslicht zie je trouwens pas echt goed de sterren hier. Je kan er hier zo'n duizend keer meer zien dan in Nederland (oké, een beetje overdreven), wat een hemel.

Dit was het einde van de Batavia Coast. gister hebben we de provincie Gascoyne betreden.Vandaagzijn we inMonkey Mia op Shark Bay , gister hebben in het nabij gelegen plaatsje Denham geslapen, direct aan het strand. In Monkey Mia staan we met Jasper op 1 minuut lopen van het strand. Zonet hebben we even lekker aan het strand gelegen, nu zit Joep even aan z'n scriptie en updaten we dus even onze site. Op het moment dat ik dit schrijf update ik eigenlijk niet echt de site, maar zit ik gewoon buiten met de laptop alvast dit verhaaltje te typen, in de schaduw naast een palmboom. De zon schijnt best hier in Australië; na een uur in de zon, ingesmeerd met factor tig en incl. een maand voorbruinen in NL, begon ik al te verbranden (of waarschijnlijk zal vanavond blijken: ben ik al verbrand). Morgenochtend vroeg gaan we de dolfijnen hier voeren (in Monkey Mia komen wilde dolfijnen elke morgen ontbijten en een kijkje nemen) en vertrekken we daarna hopelijk naar het Francois Perron NP hier op Shark Bay. Dit NP (het hele noorden van Shark Bay) is alleen per 4wd met een verlaagde bandenspanning te verkennen. Volgens de locals kan onze Jasper dit tripje best aan, als we de banden maar wat laten leeglopen. Er zijn in het NP verschillende bushcampings, dus het plan is morgenavond in het park te overnachten en dan de volgende middag Shark Bay weer te verlaten en richting Coral Bay te rijden. Alvorens we dit avontuur gaan ondernemen, moeten we wel even met Jasper naar een autodokter. Toen we een kapot lampje in de camper probeerde te verwisselen, besloten namelijk alle lampjes in de camper, de radio en de tijdindicator er mee op te houden. Waarschijnlijk is er dus ergens een stop doorgeslagen of heeft er iets kortsluiting gehad, maar wat, waar en hoe heeft nog niemand kunnen ontdekken. Jasper is 's avonds dus nogal donker en overdag erg stil. Hopelijk kan dit gefixed worden, want we hebben nog een aardige trip voor de boeg.

Al met al genieten we met volle teugen van het landschap, de geuren en kleuren (de wilde bloemen komen ook overal op!), de mensen en de dieren en onderhand gelukkig ook van het weer. Af en toe kan ik me best boos maken (Jeroen gelukkig niet) als voor de 60^ste keer m'n ondergoed op een vieze douchevloer valt of de camper weer een centimeter in afmeting lijkt te zijn gekrompen, maar het is het waard. We zijn vanmiddag aan de praat geraakt en hebben een biertje gedronken met een Australisch stel die een echte (Mcleod's Daughters, oh Jeroen vind met zo vermoeiend, haha) farm in NSW hebben. Ze kamperen naast ons dus dat zal wel weer een gezellig avondje worden! Straks eerst even een klein barbietje doen! Wat vervelend allemaal!

(Het het moment van het posten van dit verhaal zijn we ondertussen een dag verder. We zijn nu in Denham en wachten op een man van de roadservice die hopelijk onze auto kan maken. Vanochtend hebben we de dolfijnen van Monkey Mia van heel dichtbij gezien en veel foto's gemaakt! Deze zijn echter voor de volgende keer!Hopelijk kunnen we vanmiddag het NP ingaan!)

Mensen van het goede leven, tot de volgende keer!

See Ya!

Nienke