Een dozijn krokodillen, een slang, een gemuteerde muis (gekko), een groot aantal rock wallabies, zo'n honderd Catfish en een Kookabarra verder, hebben we vandaag de Kimberley's verlaten en bevinden we ons nu reeds een aardig eind in het Northern Territory. Hoog tijd voor een update dus.

Volgens mij is ons vorige verhaal in Broome geëindigd, met het voornemen om de laatste dag in Broome naar Cable Beach en de openluchtbioscoop te gaan. Nou, deze voornemens hebben we uiteraard waargemaakt, want liegen doen we niet. Cable Beach is inderdaad een prachtig strand, vooral wanneer richting zonsondergang de kamelen het strand opgebracht worden. Het uitstapje naar de oudste openluchtbioscoop ter wereld was ook de moeite waard. Het authentieke interieur van de bioscoop was geweldig en de overvliegende vliegtuigen en de duizenden sterren aan de hemel maakten het plaatje helemaal af. Een warme deken om je benen en ook nog een leuke film en klaar is kees!

Tot zo ver Broome. Vanaf Broome zijn we naar Derby vertrokken. In Derby hebben we de Boab Prison Tree bekeken en een oude gevangenis. Erg interessant, maar verder was er in Derby weinig te beleven. Na een boodschap zijn we - niet - (wel dus) de Gibb River Road opgereden. Ik zeg - niet - (maar bedoel dus - wel - ) aangezien we met onze Wicked Camper een aantal road restrictions hebben gelden, waaronder de Gibb River Road (een ruim 600 kilometer lange onverharde 4wd weg dwars door de Kimberley's, oorspronkelijk gebruikt als vee route, nu 1 van de laatste echte 4wd adventures in Australië) en de wegen in en naar het Purnululu NP. Deze wegen mogen we dus eigenlijk niet betreden, maar hé, je bent jong en je wilt wat (zien). Goed, we zijn dus - niet - via de eerste 100 kilometers van de Gibb River Road naar Windjana Gorge gereden. Hier hebben we op de bushcamping overnacht (Erna, ik herkende de camping van jullie video!) en 's avonds en de volgende ochtend de Windjana Gorge bekeken. Windjana Gorge is een onderdeel van het Devonian Reef en heel heel lang geleden toen wij nog op handen en voeten liepen, strekte de zee tot dit rif. Buiten het feit dat Windjana Gorge een hele mooie kloof is (hele mooie kleuren rond zonsondergang), was het extra interessant omdat hier tientallen sweeties (zoetwater krokodillen) leven en goed in het zicht liggen te niksen. Je kan tot op een paar meter afstand komen, dus dat heeft weer wat mooie plaatjes opgeleverd. Vanaf Windjana Gorge zijn we via de King Leopold Road naar Tunnel Creek gereden (deze weg is qua wasbord en stenen 10x slechter dan de Gibb). De Tunnel Creek is een 750 meter lange door een rivier uitgesleten tunnel (joh), door een bergmassief. Gewapend met een zaklamp zijn we door deze soms pikzwarte tunnel geklauterd en gestruind, af en toe tot de knieën wadend in het water. Gaaf was het wel! Hierna besloten we toch - niet - nog een extra stuk van de Gibb River Road te rijden en de hieraan liggende Bell Gorge te bekijken. De route naar Bell Gorge over de Gibb River Road was echt schitterend, af en toe was de weg slecht, maar over het algemeen vrij goed. Vlakbij Bell Gorge kwamen we echter een aardig diepe rivercrossing tegen, tot nu toe waren deze met ons 4wdje goed te doen geweest, maar met de road restriction in ons achterhoofd was deze rivier toch een iets te groot risico. Zo'n 10 kilometer voor Bell Gorge hebben we dus op een picknickplaats overnacht. De volgende ochtend hebben we het hele eind weer teruggereden over de Gibb River Road, zonder dus ook maar een glimp van de Bell Gorge te hebben opgevangen. Al met al hebben we genoeg kilometers over de Gibb River Road gehobbeld om het ‘afgelegen' gevoel te kunnen ervaren en een heel mooi extra stukje van de Kimberley's te kunnen zien. Weer terug aan het begin van de Gibb River Road zijn we naar Fitzroy Crossing gereden, een plaatsje in the middle of nowhere. Hier hebben we op een heerlijke groene camping Jasper van binnen en buiten eens flink gesopt, we hadden namelijk de halve Gibb River Road in en op ons Jaspertje meegenomen, ongelooflijk wat een stof overal. 's Ochtends om 8 uur hebben we een boottocht door de Geikie Gorge gemaakt. De Geikie Gorge is ook onderdeel van het Devonian Reef, heel bijzonder om die rifwanden en dat water te zien te midden van zo'n droog gebied. De Rock Wallabies en sweeties waren ook in de gorge aanwezig, dus genoeg te zien! Na dit tochtje zijn we naar Halls (Oftewel Hel's) Creek gereden, hier getankt (dat doen we gemiddeld elke dag) en snel weer doorgereden. Net als Fitzroy Crossing ligt Halls Creek middenin de Kimberley's en bestaat uit ongeveer 1 straat met een supermarkt, een toeristbureau en een bottleshop waar treurig genoeg grote groepen aboriginals voor rondhangen. Vanaf Halls Creek zijn we doorgeknord naar het Purnululu NP. Om 3 's middags betraden we - niet- de 53 kilometer lange (4wd only) toegangsweg naar het Purnululu NP om, om ongeveer 5 uur te arriveren. Deze reistijd over 53 kilometer zegt waarschijnlijk genoeg over de conditie van de toegangsweg. Zo niet dan zal ik de verbeelding nog even helpen en de weg beschrijven: wasborden, stenen, geslinger, rivercrossingen, zand, heuveltjes en dalen, het tegen-tegenover-gestelde van de A1. Volgens Jeroen is deze weg de jongensdroom van elke man. De omgeving waar je doorheen rijdt is prachtig, dwars door heuvels en zandstenen formaties en al dan niet droge rivierbedingen. Uiteindelijk aangekomen bij de Bungle Bungle Range in het Purnululu NP waren we wel blij dat Jasper daadwerkelijk deze weg aangekund had (oké oké, we moeten wel toegeven dat we de nummerplaat van Jasper bij een rivercrossing zijn verloren) en dat we veilig en zonder kleerscheuren in het park waren gearriveerd. De volgende ochtend hebben we onze bushcamping weer verlaten (wat was het 's nachts kkkoud!) en zijn we naar de Bungle Beehives gereden. Hier hebben we een wandeling naar de Cathedral Gorge gemaakt en de Domes walk gedaan. Het Purnululu NP staat op de wereldefgoedlijst, niet gek want dit park is echt zo bijzonder en prachtig. De Beehives zijn zwart/rood gevormde zandstenen rotsformaties welke op bijenkorven lijken. Hierna zijn we naar de andere kant van het park gereden (makkelijk ruim een uurtje rijden) en hebben we een wandeling naar de Echidna Chasm kloof gemaakt. Eerst wandel je door een kale droge rivierbedding met torenhoge rode rotswanden aan weerszijde (pfff warm!!), maar na een paar minuten verschijnen overal palmbomen en andere bijzondere vegetatie en krijgt de bedding iets weg van een oase. Ineens komen de rode rotswanden wel heel dicht bij elkaar en kan je een heel stuk door een hele smalle hoge (koele! Wat een verademing!) kloof lopen. We hebben in het Purnululu NP weer een stukje paradijs op aarde gevonden! Aan het eind van de middag is het Jeroen toch gelukt me van een lookout point midden in het park weg te trekken en zijn we in 2 uur weer uit het park gehobbeld. Vlakbij het park hebben we weer overnacht op een picknick plaats, goed moe van de indrukwekkende dag. De volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken (door het warme weer (gemiddeld 30-35 graden schat ik + al ruim een maand geen wolkje meer gezien) en de relatief korte dagen staan we tegenwoordig ongeveer rond half 7 op en proberen we om half 8/8 uur onderweg te zijn) en zijn we weer een flink eind omhoog gereden naar El Questro. El Questro is (zoals alle grond aan de Gibb River Road) een privé-landgoed en ligt zo'n 40 kilometer van het einde van de Gibb River Road. We hebben dus - niet- weer even een stukje op de Gibb River Road gereden (maar ach, na de Bungle Bungle toegangsweg kan je alles) op weg naar El Questro. El Questro beslaat ongeveer een miljoen hectaren en heeft delen van haar grond omgetoverd in een winderness park, beschikkende over een cattle station, een camping en lodges en een groot aantal kloven, kliffen, vlakten en natuurlijke bronnen. Ironisch genoeg hebben we op weg naar El Questro een tak van de Pentacost River overgestroken, terwijl de rivercrossing van de Pentacost River de reden was waarom we in ieder geval niet de hele Gibb River Road zouden rijden. Deze rivercrossing van de Pentacost hebben we echter meerdere malen gedaan (ik zelfs per paard, was gelukkig ook een 4wd!) en was eigenlijk best leuk! El Questro was geweldig, geweldige natuur, geweldige mensen. We hebben 2 nachten op El Questro gekampeerd, waarvan 1 op een private campground helemaal alleen tussen de bossen aan de Pentacost River (donker dat het daar 's nachts is)! In de Pentacost schijnen ook weer krokodillen te zitten (die zitten hier in het Noorden bijna overal..), dus helemaal gerust was ik niet, maar mooi was het wel! In El Questro zijn we allereerst naar de Zebedee Springs geweest. Dit is een natuurlijk bron waar water van zo'n 28 tot 32 graden uitkomt en vervolgens door allerlei poeltjes en watervalletjes naar beneden stroomt. De spring is omringt door talloze palmbomen en hoge rotswanden, wederom een echt paradijsje dus. Hier hebben we in de ochtend een paar luttele uurtjes heerlijk gebadderd, echt een plaatje! 's Middags hebben we een wandeling door de Amalia Gorge gemaakt (en een slang gespot!), erg mooi maar ook erg warm! Jeroen had de lichten van Jasper aan laten staan, dus aan het eind van onze wandeling troffen we Jasper met lege accu aan. Heel fijn, maar na wat gerommel met de startkabels en een andere auto konden we gelukkig toch weer op weg. Aan het eind van de middag en ‘s avonds hebben we met staf van El Questro biertjes gedronken, erg leuk. De dag van vertrek uit El Questro had ik voor mezelf een toetje geregeld. Van half 7 's ochtends tot ongeveer half 10 ging ik namelijk paardrijden (op Rusty!)! Ik heb nu overal zo'n spierpijn dat ik bijna niet meer kan zitten, maar het was het dubbel en dwars waard! Het was zo geweldig om door dat prachtige landschap te rijden, dwars door riviertjes en oases, door droge creekjes en om te galopperen over de vlaktes omzoomt door ruige bergruggen. Aan zo'n ritje elke dag en een leven op een homestead zou ik best kunnen wennen, waarom iedereen in Nederland een kantoorbaan ambieert wordt ons steeds meer een raadsel! Maar helaas, geen verdere toekomst in El Questro, we moesten weer verder.. Vanaf El Questro vertrokken we -niet- terug over de Gibb River Road naar Kununurra (inclusief een extra ritje van een uurtje, oops schoenen vergeten..). Hier hebben we weer even boodschappen gedaan, de voorraad was namelijk totaal uitgeput, en heb ik een aantal boeken gekocht (hoe dat (+ Jeroen's totaal onhandige en onnodige snorkel- en flipperpakket, daar zijn we het eindelijk over eens) over een week weer allemaal in die backpacks gaat passen mag Joost weten). Na Kununurra zijn we naar Lake Argyle gereden, een gigantisch groot stuwmeer van ongeveer de oppervlakte van Nederland. Hier hebben we 's avonds en de volgende morgen wat rondgekeken, erg mooi. Hierna passeerden we vrij snel de grens van Western Australia naar het Northern Territory en waren we meteen anderhalf uur kwijt aangezien er tijdverschil tussen de staten binnen Australië bestaat. Na een bezoekje aan en een wandeling in het Keep River NP (wederom mooie zandsteen formaties en veel groen) zijn we in 1 middag naar Katherine gereden, waar we ons op dit moment ook bevinden.

Op dit moment kamperen we op Springvale Homestead, de oudste homestead en cattle station in the Northern Territory. We kamperen direct aan een billabong met een stuk of 8 freshies en de Rock Wallabies hupsen hier overal over de camping en langs en bij onze camper. Ook hier zitten Gekko's in het toiletgebouw, maar er schijnen hier ook gigantische padden en kikkers te zitten, dus ik moet er maar aan wennen. In Katherine zullen we de Katherine Gorge per kano gaan verkennen, dobberen in de hot springs en gaan wandelen naar de Edith Falls. Deze week staan het Kakadu NP en het Lichfield NP nog op het programma, helaas zit daarna onze tijd in Western Australia en the Northern Territory er alweer op, 7 augustus vliegen we namelijk alweer naar Cairns om daar weer nieuwe avonturen te beleven.

West Australië heeft ons in ieder geval gepakt en in positieve zin verbaast, de flora en fauna en de mensen zijn ons onwijs bevallen. De Kimberley's zijn geweldig, zo oneindig veel kloven, bergruggen (met palmbomen) en rivieren te verkennen. Het is echt een paradijs en een prachtige uitdaging voor een ieder die wil 4wd-en.
Kortom, het is nog steeds genieten hier en onze tijd in Australië vliegt veel te snel voorbij!

Hopelijk gaat in Nederland ook alles goed.. Is het in Nederland nog steeds zomer, of is het weer alweer omgeslagen? Gezellig dat jullie ons tussen jullie eigen vakanties door nog steeds volgen! Opa en oma, ik hoorde dat ondanks het gebrek aan internet jullie de verhalen vanaf het thuisfront via de post ontvangen en hiervan genieten en ook met ons meereizen! Erg leuk en alle mooie foto's hebben jullie tegoed!

Heel veel liefs en tot de volgende keer vanuit Darwin of Cairns, See Ya van Cowboy Stumpy (heel stoer op het paard, iets lomper in het dagelijks leven) en Joep